AMICULUM

AMICULUM

praeter pallam, etiam muliebre vestimentum fuit; licet commune cum viris: a circumiectu dictum Festo. Id in viris non dissimile fuisse videtur chlamydi: sive paludamento. Unde vestem superiorem militarem numquam aliter, quam Amiculc nomine Curtius exprimit; de Dario loquens l. 3. c. 6. de Alexandro alibi: de Philota l. 6. c. 9. Et Amiculum Sylosontis, de quo Valer. Max. l. 5. c. 2. Ab Aeliano Var. Hist. l. 4. c. 5. redditur, ἡ Συλόσωντος χλαμὺς, Sylosontis chlamys. Fuisse tamen et vestem muliebrem, apparet ex eodem Curtio l. 5. c. 1. Feminarum conviviae ineuntium in principio modestus est habitus: dein summa quaeque Amicucula exuunt, paulatimque pudorem profanant. Nec meretricum tantum, quod Isidorus voluit, sed et honestarum matronarum fuit gestamen. Hinc Liv. l. 27. c. 4. narrat, missam a Senatu Cleopatrae Reginae pallam pictam cum Amiculo purpureo Et l. 34. c. 7. Feminis duntaxat purpurae usum interdicimus; et cum tibi viro liceat purpurâ in veste stragula uti, matremfamiliâs tuam purpureum Amiculum habere non sines? Quodnam autem eius a palla discrimen, quaeritur: brevius certe fuit, ita tamen ut, si pars eius laevo brachio aut humero non sustineretur, flueret ac traheretur, vide Octavium Ferrarium de Re Vestiaria l. 3. c. 19. Apud Graecos, Amiculum ferale, vestis erat. quô demortui cadaver, postquam, pro more gentis, ablutum erat, solebat involvi: habebat illud suas κειρίας, i. e. fascias, quibus manus pedesque defuncti constringebantur, ut patet exemplô Lazari, Ioh. c. 11. v. 44. Hinc feralibus amiculis obstrictus, Apuleius Metam. l. 10. Confiebat id diu ante, vel ab uxore, vel ab amicis, adhuc viventis, eratque apud Graecos candicans, nigrum autem Latinis, Franc. Roslaeus Arch. Attic. l. 5. c. 21. De Amicula Canonicorum in Ecclesia Romana vide supa, voce Almucium: uti de Amiculo Sacerdotum V. T. Summi inprimis, infra, voce Superhumerale.